Munduan zehar modu asko daude hurkoa agurtzeko: sudurra elkarri igurtzi, bostekoa eman,  musukatu …

Musuei dagokienez, aldaera ugari daude bai kantitatean bai musuaren “berotasunean”. Adibidez,  gerra hotzean, altzairuzko oihalaz bestalde, politikarien artean ohikoa zen ahoan musukatzea. Aliatuen  arteko konfiantza  adierazpen hura gaur egun pentsaezina izango litzateke. Imajinatzen dituzue horrelako beroaldiak Trump eta Boris Johnsonen artean? Eta Salvini eta Abascalen artean?Inondik inora iskanbila ikaragarria izango litzateke; ustez askoz aurreratuagoa den  gizartean bizi arren, arlo askotan atzera egin dugu nabarmen.

Hala ere, moralaren eta manera onen zaindari fidelak lasai egon daitezke, koronabirusak bertan behera utzi baititu adiskidetasun-keinu guztiak. Izan ere, kalera egiten ditugun irteera  apurretan ezagun bat  ikusten badugu, hor ibiltzen gara laguna zelan agurtu ez dakigularik. Estualdi horretatik irteteko oso aproposa iruditzen zait 36ko gudan Francoren aurkakoek erabiltzen zuten agurra. Ezagun edo senidearen aurrean paratu, ukabila lokira eraman eta “osasuna!” esan  lagunari.

Une honetako desiorik onena hitz bakar batean.